تدوین
تدوین فیلم عبارت است از سلسله مراتب جمع‌آوری "نما" های منفرد و جداگانه‌ی فیلم و نوارهای صوتی و پیوند کردن آن‌ها به صورت یک واحد پیوسته‌ی معنی‌دار.
تدوین به معنای اولیه و ابتدایی‌اش به معنای "به هم چسباندن" نماهای فیلم بر اساس سناریو از پیش نوشته شده است.
امروزه تدوین معنایی جامع‌تر و وسیع‌تر دارد، تدوین هنر شکل و نظام دادن و به عبارتی ریتم بخشیدن به اجزای ضرورتا جدا فیلمبرداری شده است؛ به صورتی که از سرهم شدن این اجزا فیلم حاصل می‌گردد.
به زعم بسیاری از فیلمسازان، فیلم در اتاق تدوین ساخته می‌شود و تدوین‌کننده می‌تواند فیلم را احیا کند که این امر خود به تنهایی ضرورت و اهمیت تدوینگر را در پروسه‌ی ساخت فیلم نشان می‌دهد به حدی که تعداد قابل توجهی از کارگردانان معتبر فقط با یک تدوینگر کار می‌کردند.
بعد از ظهور صدا در سینما گفتگو به مقدار زیادی جای سمبلیزم و نمادگرایی و استعاره‌پردازی را در تصویر گرفت. تدوین که حالا کارش هرچه نرم‌تر و بی‌قطع‌تر نشان دادن فیلم بود.
فیلمسازان پیشروی موج نوی سینمای فرانسه و فیلمسازان پیشروی سینمای آمریکا با به هم ریختن قواعد تدوین کلاسیک و قطع‌های غیرمنتظره بین گذشته و حال، تصور و واقعیت، شیوه‌های تازه‌ای را رواج دادند که به صورتی متعادل‌تر، تا حدودی به سینمای متعارف تجارتی هم راه یافت.
">
تدوین
تدوین فیلم عبارت است از سلسله مراتب جمع‌آوری "نما" های منفرد و جداگانه‌ی فیلم و نوارهای صوتی و پیوند کردن آن‌ها به صورت یک واحد پیوسته‌ی معنی‌دار.
تدوین به معنای اولیه و ابتدایی‌اش به معنای "به هم چسباندن" نماهای فیلم بر اساس سناریو از پیش نوشته شده است.
امروزه تدوین معنایی جامع‌تر و وسیع‌تر دارد، تدوین هنر شکل و نظام دادن و به عبارتی ریتم بخشیدن به اجزای ضرورتا جدا فیلمبرداری شده است؛ به صورتی که از سرهم شدن این اجزا فیلم حاصل می‌گردد.
به زعم بسیاری از فیلمسازان، فیلم در اتاق تدوین ساخته می‌شود و تدوین‌کننده می‌تواند فیلم را احیا کند که این امر خود به تنهایی ضرورت و اهمیت تدوینگر را در پروسه‌ی ساخت فیلم نشان می‌دهد به حدی که تعداد قابل توجهی از کارگردانان معتبر فقط با یک تدوینگر کار می‌کردند.
بعد از ظهور صدا در سینما گفتگو به مقدار زیادی جای سمبلیزم و نمادگرایی و استعاره‌پردازی را در تصویر گرفت. تدوین که حالا کارش هرچه نرم‌تر و بی‌قطع‌تر نشان دادن فیلم بود.
فیلمسازان پیشروی موج نوی سینمای فرانسه و فیلمسازان پیشروی سینمای آمریکا با به هم ریختن قواعد تدوین کلاسیک و قطع‌های غیرمنتظره بین گذشته و حال، تصور و واقعیت، شیوه‌های تازه‌ای را رواج دادند که به صورتی متعادل‌تر، تا حدودی به سینمای متعارف تجارتی هم راه یافت.